Τόση αδιαφορία, Θεέ μου,
τι αχαριστία, δε με σκέφτεσαι,
άλλαξες, δεν ξέρω τώρα τι να περιμένω,
σαν δεν ντρέπεσαι.
Ό,τι και να κάνω είναι μάταιο,
μοιάζει η ζωή μου με ναυάγιο,
πάλι εσύ με κρίνεις,
μην με κατακρίνεις πια.
Μη μου λες πως δε σε νοιάζει,
να 'ξερες πως με τρομάζει,
μακριά σου μόνη δεν μπορώ, αααα,
μη μου λες πως δε σε νοιάζει,
να 'ξερες πως με πειράζει,
τώρα πια για σένα μόνο ζω,
για σένα μόνο ζω.
Τόση πίκρα, πόνος,
τώρα τέλειωσε ο χρόνος, στάσου πού θα πας,
τώρα λες αντίο, σαν κακόγουστο αστείο
όλα τα ξεχνάς.
Ό,τι και να κάνω είναι μάταιο,
μοιάζει η ζωή μου με ναυάγιο,
πάλι εσύ με κρίνεις,
μην με κατακρίνεις πια.
Μη μου λες πως δε σε νοιάζει,
να 'ξερες πως με τρομάζει,
μακριά σου μόνη δεν μπορώ, αααα,
μη μου λες πως δε σε νοιάζει,
να 'ξερες πως με πειράζει,
τώρα πια για σένα μόνο ζω,
για σένα μόνο ζω, για σένα μόνο ζω.