Θυμάμαι και καλύτερες μέρες
που όλα μου πηγαίνανε στραβά,
στραβάδι στη ζωή και ψάρι στη δουλειά.
Θυμάμαι και καλύτερες μέρες,
να ζω σαν ακροβάτης και να `χω υψοφοβία,
τα φίδια να με ζώνουν και να `μαι σ`αφασία.
Μ`αυτές δε με θυμούνται ευτυχώς,
δεν ξέρω τι θα παίξει προσεχώς,
δεν ξέρω τι θα γράψει η ιστορία,
το μέλλον θα `ναι μάλλον κωμωδία.
Θυμάμαι και καλύτερες μέρες
να ζω σε γκαρσονιέρα φυλακή,
να παίζω το «σαμπάχ» στην Εθνική.
Θυμάμαι και καλύτερες μέρες,
να γίνονται όλα λίμπα κι εγώ να`μαι στη μέση,
να θέλω ν`ανατείλω κι ο ήλιος να`χει πέσει.
Μ`αυτές δε με θυμούνται ευτυχώς,
δεν ξέρω τι θα παίξει προσεχώς,
δεν ξέρω τι θα γράψει η ιστορία,
το μέλλον θα`ναι μάλλον κωμωδία.
Θυμάμαι και καλύτερες μέρες,
η πόρτα να `ναι εκεί αλλά να μην ανοίγει,
να θέλω ν`ανατείλω κι ο ήλιος να `χει φύγει.