Ρίχτηκα, ρίχτηκα στη σιωπή
Ρίχτηκα, ρίχτηκα στη σιωπή
σαν τους παλιούς που όλο κοιτάν’ πίσω απ’ το τζάμι
καρφί ευθεία πουθενά,
καρφί ευθεία πουθενά,
καρφί ευθεία πουθενά
και είναι όλα τόσο απλά.
Κλείδωσα, κλείδωσα το λυγμό
Κλείδωσα, κλείδωσα το λυγμό
σαν τις βουβές τις κόρες των βουνών μας χήρες
μες στης ψυχής τα πιο βαθιά,
μες στης ψυχής τα πιο βαθιά,
μες στης ψυχής τα πιο βαθιά
και είναι όλα τόσο απλά.
Έδιωξα, έδιωξα το Θεό
Έδιωξα, έδιωξα το Θεό
να μη με βλέπει όσο τη ζήση θα σαρκάζω
που δε με βγάζει πουθενά,
που δε με βγάζει πουθενά,
που δε με βγάζει πουθενά
και είναι όλα τόσο απλά.
Να μη με βλέπει όσο τη ζήση θα σαρκάζω
που δε με βγάζει πουθενά,
που δε με βγάζει πουθενά,
που δε με βγάζει πουθενά
και είναι όλα τόσο απλά.