Μες την ψυχή μου βάζεις φωτιά,
ξάγρυπνη μένει και σε ζητά,
μες το σκοτάδι ψάχνει ένα χάδι και μια σου ματιά,
κάθε μου ανάσα σ’ εκλιπαρεί,
τρέμει σαν φλόγα από κερί,
μόνο κοντά σου, στην αγκαλιά σου ν’ αντέξει μπορεί!
Μέσα μου ξυπνάς κάθε άγριο ένστικτό μου,
μέσα μου μιλάς σαν το δεύτερο εγώ μου!
Σαν αγρίμι λαβωμένο
απ’ τον πόθο αργοπεθαίνω,
χώρια σου δεν ανασαίνω, έλεος,
το φιλί σου με μαγεύει,
πανικός με κυριεύει
κι η καρδιά μου ικετεύει: έλεος!
Σ’ έχω ανάγκη κάθε στιγμή,
με το μυαλό μου, με το κορμί,
ένα σου βλέμμα είναι για μένα απλά η αφορμή,
μ’ έχεις τρελάνει ειλικρινά,
ψάχνω ησυχία μα πουθενά,
και το σεντόνι καίει κι ιδρώνει για σένα ξανά!