Βλέπω τη νύχτα μες στα μάτια μου να πέφτει
και η ζωή μου φόβος πια να γίνεται.
Το είδωλο σου στης καρδιάς μου τον καθρέφτη
να ξεθωριάζει και ν’ απομακρύνεται.
Μυστική μου αγάπη
μη φεύγεις μες στη νύχτα σαν σκιά
γιατί φοβάμαι το άδειο μου κρεβάτι.
Μυστική μου αγάπη
βαθιά μου είσαι αρρώστια και φωτιά
το πιο ωραίο απ’ όλα μου τα λάθη.
Βλέπω ο δρόμος της αγάπης μας να κλείνει
τα όνειρα μας φύλλα που σκορπίσανε.
Σε ποιον ανήκει δε μου είπες η ευθύνη
για τόσα βράδια που μας βασανίσανε.
Μυστική μου αγάπη
μη φεύγεις μες στη νύχτα σαν σκιά
γιατί φοβάμαι το άδειο μου κρεβάτι.
Μυστική μου αγάπη
βαθιά μου είσαι αρρώστια και φωτιά
το πιο ωραίο απ’ όλα μου τα λάθη.