Δυο φίλοι ανταμώσανε, μετά από τόσα χρόνια,
είχαν τη φλόγα στην καρδιά και στα μαλλιά τα χιόνια.
Σε ένα τραπέζι καθίσαν , ένα κρασί να πιούνε,
και τα παλιά να θυμηθούν, για τα παλιά να πούνε.
Και θυμούνται και τα λένε, μια γελάνε και μια κλαίνε...
Ο ένας φίλος απ’ τους δυο στην ξενιτιά είχε φύγει,
αχ!!! η ζωή τους χώρισε κι αυτή τους ξανασμίγει.
Γι αγάπες κουβεντιάζουνε που είχανε στα νιάτα,
στα νιάτα που διαβαίνουνε γοργά , πανάθεμα τα!!!
Και θυμούνται και τα λένε, μια γελάνε και μια κλαίνε...