Στίβεις το κεφάλι σου να βγάλεις λεφτά,
φεύγεις με το φως και γυρνάς με το σκοτάδι.
Μόνος σου τραβιέσαι και σφίξαν τα λουριά,
ούτε να γαμήσεις δεν μπορείς το βράδυ.
Γιατί ονειρεύομαι πως είμαι φυλακή
λες και δε μου `φτανε η ζωή,
να δραπετεύσω απ’ της μέρας το κελί
σε άλλο κελί, στου ονείρου το κελί.
Μα για τους αθώους δεν υπάρχει φυλακή,
όλα είναι μέσα στο μυαλό και στην ψυχή.
Εδώ δεν νιώθουνε οι φταίχτες,
γιατί μωρέ νιώθεις εσύ.
Κρύψε τη φούρια και σπάσε τα δεσμά,
δεν έχει σύνορα η ματιά σου ούτε λουριά.
Κανείς δεν βλέπει όσα βλέπεις γι’ αυτό βγες,
σε περιμένουν όσα θες.