Βράδια στην πόλη με τα μάτια τα δικά σου
Παραπατώντας σε ταξίδια μυστικά
Οι καφετέριες σαν των πλοίων το σαλόνι
Και στα περίπτερα πουλάν περιοδικά.
Κάθε πλατεία είναι κατάστρωμα που αράζουν
Οι ξεχασμένοι επιβάτες της στιγμής
Πριν στην καμπίνα-κάμαρά τους ξαποστάσουν
Και μοιάζει η πόλη μ'ένα πλοίο της γραμμής.
Στ'ακρωτήρι
Στ'ακρωτήρι θα σε βρω στ'ακρωτήρι.
Στα πεζοδρόμια τριγυρνάνε οι λοστρόμοι
Κι η τηλεόραση συνέχεια ανοιχτή
Σαν σε διαδρόμους καραβιού στενά σοκάκια
Σαν σε λεωφόρους που δεν έχουν κουπαστή.
Δρόμοι βουβοί που καταλήγουν σε καμπίνες
Κλειστές εξώπορτες πολυκατοικιών
Κι οι φίλοι όλοι μουδιασμένοι επιβάτες
Να συναντιούνται που και που στη ρεσεψιόν.
Στ'ακρωτήρι
Στ'ακρωτήρι θα σε βρω στ'ακρωτήρι.
Έβαλε μπρος τις μηχανές , η πόλη φεύγει
Και καραβίσιος ο καφές σε πλαστικό
Ποιος ξέρει πότε στο λιμάνι θα γυρίσει
Κι αν θα μπορέσω άραγε ποτέ να βγω.