Κατέβας:
Στο χτες γυρνώ να δω
αν γινότανε, αν γινότανε
τόσες όμορφες στιγμές να μην τέλειωναν ποτέ.
Στρατή:
Τώρα πώς μπορείς να λες
αν γινότανε, αν γινότανε,
όταν άδικα εσύ έχεις σβήσει μια ζωή.
Κατέβας:
Χίλιες φορές θυμάμ’ αυτό το βλέμμα σου το γελαστό,
παντοτινά θα σε κρατώ στη σκέψη μου σαν φυλαχτό.
Ρεφρέν (μαζί):
Γιατί να ξέρεις καλά, κι αν ζούμε τώρα μακριά
πως δεν μπορούμε ποτέ να σβήσουμε το χτες.
Νανα ρανανα, αχ και να γινότανε,
Νανα ρανανα, αν γινότανε.
Κατέβας:
Στο χτες γυρνώ να δω
αν γινότανε, αν γινότανε
της αγάπης τα δεσμά να μας δένανε ξανά.
Στρατή:
Τώρα πώς μπορείς να λες
αν γινότανε, αν γινότανε,
όταν μέσα στην καρδιά έχω τόση παγωνιά.
Κατέβας:
Χίλιες φορές θυμάμ’ αυτό το βλέμμα σου το γελαστό,
παντοτινά θα σε κρατώ στη σκέψη μου σαν φυλαχτό.
Ρεφρέν (μαζί):
Γιατί να ξέρεις καλά, κι αν ζούμε τώρα μακριά
πως δεν μπορούμε ποτέ να σβήσουμε το χτες.
Νανα ρανανα, αχ και να γινότανε,
Νανα ρανανα, αν γινότανε.