Rio de Janeiro, Ποταμός του Γενάρη
Cidade Maravilhosa, Θαυμάσια Πόλη!
Φτερά στο κεφάλι, καρναβάλι και σάμπα.
Μεταξωτά βρακιά, επιδέξιοι κώλοι.
Φάτε ματια ψάρια, πράμα τζάμπα.
Κοπακαμπάνα, Ιπανέμα και Λεμπλόν
μια πόλη από ήλιο και μπετόν,
χανγκόβερ και διπλό ντεπόν.
Μ’ ένα μπλονζόν
βγαίνω κι αυτό το βράδυ
σαν τον Αλέν ντε Λον
στο δρόμο των αμαρτωλών.
Ρίο Ντε Τζανέιρο,
Ρίο Ντε Τζανέιρο
Λένε πως ο φόβος
σβήνει μ’ ένα γέλιο..
Μπρος την ομορφιά σου, σκύβει η διανόηση·
διαβάτες κατεβάζουν τα καπέλα,
ένας τρελός κάνει ποδήλατο στον ουρανό,
με το ένα μάτι ανοιχτό κοιμάται ο μπράβος στη φαβέλα.
Ένα παιδί μετράει τ’ άστρα και φτάνει στο άπειρο,
η επιστήμη σηκώνει τα χέρια.
Ο σκυλος χασμουριέται κι ο αέρας φέρνει τ’ άχυρο.
Εσύ μοιάζεις σα να ήρθες απ’ τ’ αστέρια..
Μ’ ένα μπλονζόν
βγαίνω κι αυτό το βράδυ
σαν τον Αλέν ντε Λον
στο δρόμο των αμαρτωλών.
Ρίο Ντε Τζανέιρο,
Ρίο Ντε Τζανέιρο
Λένε πως ο φόβος σβήνει
μ’ ένα γέλιο..
Άγιος ο θεός -αν μ’ ακούς- από αύριο η μετάνοια.
Καθώς κοιτάζει ο πέτρινος Ιησούς τη γη του Μαρακάνα,
ρίχνει και μια κρυφή ματιά στην Aμερικάνα.
Γκάσπαρ ντε Λέμος, Πέδρο Καμπράλ, Αμέρικο Βεσπούκι
άξιζε μονο για να συναντηθούμε, τέτοιο λούκι
ούτε για τη δόξα μα ούτε και για το σεντούκι.