Θέλω να σου πω
για τη μικρή Ελλάδα
αλλάζοντας ταχύτητες στην εθνική αρτηρία
παγώνοντας σαν φωτογραφία
με το φορείο και τον προβολέα
Βγαίνω από τη νάρκωση
ναι, είναι εδώ
δουλεύει νοσοκόμα
Έλλη λέω, Έλλη λέω
κάνε μου την ένεση
δεν μπορώ τα δυο σου λάμδα
θάνατο και γένεση
"Τι παραμιλάς;"
γέλιο σιγανό καθώς τραβούσε τα γυμνά σεντόνια αφήνοντας
τα μέλη μου γυμνά στο φεγγαράκι
"δεν είσαι ο μόνος στο χώρο αυτό
λογής λογής παράξενες απόπειρες
σας έχω χρεωθεί
η βάρδια μου τσακίζει και ρολόγια"
Φώτω τα τρελά σου φώτα
σε διάδρομο ανοιχτό
σε ένα ραντεβού μυστήριο
σαν αποθεραπευτώ
"Τι παραμιλάς;
Πού καιρός και τόπος για εξόδους, εξαντλώντας χρόνο κι όρια
τελείως υπεύθυνη για όλα
ούτως ή άλλως σε μένα θα σε φέρνουν
βάζοντας μπροστά
σπάζοντας τα μούτρα σου στο τέλος"
Αχ Θοδώρα όμικρον
με αίμα σε ανατρέφω
από τούτη τη δουλειά
καλύτερη δεν έχω