Er was een stad in het zand
de schepper was ik
beschermd door muren
wel twee handen dik
een stad aan de zee
een stad in de zon
met strand boulevards
hotels en pensions
met parken en pleinen
en langzaam verkeer
maar geen aardrijkskundige
heeft het geleerd
want een vloekende vloed
heeft alles verwoest.
Er is een stad in mijn hoofd
de soeverein dat ben ik
de morgen is blauw
de middag is wit
archieven werden
verbrand in de hel
geen godsdienst
staat hier op kaarten vermeld
de kartografen
hebben gefaald
hun vliegtuigjes
werden destijds neergehaald
ik was de held uit het boek
een omlijnd ideaal,
Een ketting van woorden
vormt mijn taal
de letters geregen
kraal voor kraal
en toch moet de taal
meer zijn dan een woord
meer dan een trillend
tonen-acoord
daarom schrijft mijn hand
dit rijm-manifest
de sleutel naar een
gedachte-gebed,...
er is een stad in mijn hart
de koningin dat ben jij.