Πέρασα χρόνια στο θυμό, άγονες μέρες
Άγονες μέρες στο τι έπρεπε να γίνει
Χάνοντας πάντα τη χαρά αυτού που τώρα ζω
Πάντα να νοιάζομαι για αυτό που δεν μπορώ
Πάντα να κάνω το ανέφικτο, παιχνίδι
Άγονες μέρες στο τι έπρεπε να γίνει
Αλήθεια λέω
Εγώ την έκλεβα από πάντα την ζωή μου
Όλοι μαζί, όλοι μαζί με απαγορέψατε θαρρώ
Μα εγώ ήμουν ένας
Και άλλος ένας
Ήμουν εδώ, ήμουν αλλού
Ήμουν για πάντα και παντού
Λοιπόν ξορκίζω την τρελή μου φαντασία
πάλι να σπρώχνω το κορμί μου στην πορεία
Κι όλο συμβαίνει μαγικά να είμαι πάντα εδώ
Γίνομαι φλόγα και σκιρτώ, να μην παγώσω
Κάνω καθρέφτη της βιτρίνας το κενό
Σπασμένοι δρόμοι μοναχά, υπήρχαν πάντα εδώ
Dieser text wurde 231 mal gelesen.