Παγιδευμένος στο όνειρό μου
μέρες ανάστροφα πάλι μετρώ
Σημάδι βάζω τον εαυτό μου
μα στη συνέχεια πάντα αστοχώ
Είναι η αλήθεια που όλο μου μοιάζει
ίσια κατάματα πώς με κοιτά
δεν την αντέχω να με τρομάζει
πάντα εμένανε να βγάζει μπροστά
Θέλω να βγω να γελάσω να πιω
απ’ της λήθης τη χαρά
Μα δεν μπορώ την ψυχή μου να βρω
μέσα στα ρηχά νερά
Κι αν όλο αυτό θα μ’ αφήσει λειψό
δεν πειράζει που είν’ αργά
εγώ θέλω να βγω να γελάσω να πιω
απ’ της λήθης τη χαρά
Φύγαν οι φίλοι ήρθαν τα λόγια
οι άδειες σκέψεις μου πλοία βαριά
μόνος να κρύβομαι μες στα υπόγεια
μήπως και φτάσω σε μιαν άλλη στεριά
Κι αν είναι η σύμβαση που όλα τ’ αρπάζει
σαν μια συνήθεια όπως παλιά
κι αυτή η ανάγκη μου που όλα τ’ αλλάζει
και πάντα εμένανε να βγάζει μπροστά
Θέλω να βγω να γελάσω να πιω
απ’ της λήθης τη χαρά
Μα δεν μπορώ την ψυχή μου να βρω
μέσα στα ρηχά νερά
Κι αν όλο αυτό θα μ’ αφήσει λειψό
δεν πειράζει που είν’ αργά
εγώ θέλω να βγω να γελάσω να πιω
απ’ της λήθης τη χαρά