Δεκαεφτά χρονών παιδί, πήρα στα χέρια τη ζωή
και δε φοβήθηκα στο κρύο και στα χιόνια.
Αλλού εσύ αλλού εγώ τώρα τι να σου εξηγώ
τη πλάτη γύρισα σε τζάκια και σαλόνια.
Δεν έχω μάθει στα πολλά μου φτάνει να περνάω καλά
δόξα και χρήματα εγώ δε προσκυνάω.
Στα χέρια πήρα τη ζωή δε μου τη χάρισε κανείς
ένα να ξέρεις μου χρωστάνε, δε χρωστάω.
Εγώ είμαι Θεσσαλονικιός στις εξηγήσεις καθαρός
συμβιβασμούς δεν έμαθα να κάνω.
Εγώ είμαι Θεσσαλονικιός δε γίνετε να είμαι αλλιώς
μάγκας γεννήθηκα και μάγκας θα πεθάνω,
και μάγκας θα πεθάνω.
Να με αλλάξεις δε μπορείς ούτε εσύ ούτε κανείς
ότι αγαπάω στη ζωή δεν το πουλάω.
Ρώτα για μένα να σου πουν τα πλούτη δε με συγκινούν
να δίνω έμαθα και όχι να ζητάω.
Δεν έχω μάθει στα πολλά μου φτάνει να περνάω καλά
δόξα και χρήματα εγώ δε προσκυνάω.
Στα χέρια πήρα τη ζωή δε μου τη χάρισε κανείς
ένα να ξέρεις μου χρωστάνε, δε χρωστάω.
Εγώ είμαι Θεσσαλονικιός στις εξηγήσεις καθαρός
συμβιβασμούς δεν έμαθα να κάνω.
Εγώ είμαι Θεσσαλονικιός δε γίνετε να είμαι αλλιώς
μάγκας γεννήθηκα και μάγκας θα πεθάνω,
και μάγκας θα πεθάνω.