Είδα τρεις Κουλουριώτισσες και χόρευαν την τράτα
κι από τις τρεις μια αγάπησα που ήταν μαυρομάτα,
μ' έκαναν κομμάτια, τα δυο της μαύρα μάτια,
Κουλουριώτισσα φρεγάδα, αχ, που μοιάζεις σαν νεράιδα.
Το φακιολάκι που φορείς το χρυσοκεντημένο,
στα κατσαρά μαλλάκια σου το 'χεις περιπλεγμένο,
έλα με τα 'μένα να ζεις ευτυχισμένα,
που 'σαι λεβεντιά και νιάτα, σαν χορεύεις σύ την τράτα.
Γι' αυτό κι εγώ σ’ αγάπησα νεραϊδογεννημένη
και τη φτωχή καρδούλα μου εσύ έχεις παρμένη,
Κουλουριώτισσά μου, έλα στην αγκαλιά μου,
τον καημό μου να μου γιάνεις, αχ, γιατί θα με πεθάνεις.