Ν’ άνοιγα μια αυγή τα παραθύρια
σ’ άλλο κόσμο πιο καλό
να `τρεχαν οι βρύσες μας ζαφείρια
και αθάνατο νερό
Ασ’ τα όνειρα Βαγγέλη, δεν ταιριάζουνε σε μας
η ζωή αλλιώς τα θέλει, δούλευε και μη μιλάς
Να `σπαγαν του κόσμου οι καθρέφτες
να γινόμασταν παιδιά
να κρεμάγανε όλους τους κλέφτες
μιαν αυγή απ’ τη ροδιά
Dieser text wurde 345 mal gelesen.