Δεν ήταν ανάγκη το άλμπουμ να σκίσεις
εγώ στο ‘χα δώσει γεμάτο αναμνήσεις.
Δεν ήταν ανάγκη κουρέλι να γίνει
και μες στην καρδιά μου σημάδι να μείνει.
Μα γιατί το ‘σκισες
και δεν μου το ‘δωσες αγαπημένη,
σαν βράχος ράγισα, πονώ και τσάκισα
σ’ έχω για πάντα χαμένη.
Δεν ήταν ανάγκη γλυκές συγκινήσεις
με τόση κακία στη στάχτη να ρίξεις.
Δεν ήταν ανάγκη κομμάτια να γίνει
και κλαίει η καρδιά μου πονάει για εκείνη.
Μα γιατί το ‘σκισες
και δεν μου το ‘δωσες αγαπημένη,
σαν βράχος ράγισα, πονώ και τσάκισα
σ’ έχω για πάντα χαμένη.