Κλείνω τα μάτια, φεύγω
Μακριά απ’ τον χρόνο τρέχω
Βεγγαλικά μέσα στο σώμα ανάβουνε φωτιές
Κάνω τη νύχτα μέρα
Πετάω στον αέρα
Κάνω τα πάντα να ξεχάσω πως έφυγες χθες
Μια μέρα μοναχά
Ας ήσουνα ξανά
Η θάλασσα στα μάτια μου μπροστά
Μια μέρα κι ύστερα
Ας χανόμουνα
Κομμάτια μες στη θάλασσα βαθιά
Κλείνω τα μάτια, φεύγω
Όσο μακριά αντέχω
Σ’ αυτή τη γη πεθαίνω κάθε λεπτό που περνά
Μια ανάσα μόνο φτάνει στον δρόμο να με βγάλει
Αυτήν την ώρα που κρατιόμουνα να μείνω ψηλά