Είναι μέρες που δε θέλω
τον ήλιο ν’ αντικρίζω
σ’ ένα ατέλειωτο ταξίδι
μοναχά στριφογυρίζω
και τ’ απόγευμα να χάνομαι
απ’ τ’ απέναντι παράθυρο
μια σκιά πίσω απ’ την κουρτίνα
να κοιτά δειλά το αύριο
Κι εσύ μ’ άφησες εδώ
τα σημάδια σου να σβήνω
κάτω από τη θάλασσα,
ψηλά στον ουρανό...
Είναι μέρες που δε θέλω
σ’ αυτή την πόλη να γυρνάω
στο κρεβάτι μου, εκεί ξεσπάω
τις αναμνήσεις μας σκορπάω...
και μετά με πιάνουν κλάματα
που δεν είσ’ εδώ μαζί μου
που δεν άντεξες και έφυγες
μακρυά από τη ζωή μου
Και μ’ άφησες εδώ
τα σημάδια σου να σβήνω
κάτω από τη θάλασσα,
ψηλά στον ουρανό...
Κι εσύ μ’ άφησες εδώ
τα σημάδια σου να σβήνω
κάτω από τη θάλασσα,
ψηλά στον ουρανό...
Και θα μείνω για πάντα εδώ
τα σημάδια σου να σβήνω
κάτω από τη θάλασσα,
ψηλά στον ουρανό...