Κοιμάμαι, ξυπνάω, ποτέ δεν γελάω,
γυρνάω στα χαμένα,
στα μαύρα ντυμένος, στην πόλη μου ξένος
πιο ξένος κι από σένα.
Διανύω μια εποχή κατάθλιψης
κι είναι τραγικό,
λαμβάνω εντολή εγκατάλειψης
πέφτω στο κενό, στο κενό.
Το τι θα γίνω και πάω να τρελαθώ
Ταραντίνο μοιάζω σκηνικό,
όλα σ' τα δίνω, σώμα και μυαλό
μάλλον πρέπει να ‘μαι emo.
Κοιμάμαι, ξυπνάω, ποτέ δεν γελάω,
γυρνάω στα χαμένα,
λυπάμαι, θυμώνω, για πλάκα μαλώνω
σχεδόν με τον καθένα.
Αποκλείω την περίπτωση βελτίωσης
αυτοκαταστροφικό, θύμα ενοχικής εξαθλίωσης φοβερό.
Το τι θα γίνω και πάω να τρελαθώ
Ταραντίνο μοιάζω σκηνικό,
όλα σ' τα δίνω, σώμα και μυαλό
μάλλον πρέπει να ‘μαι emo.