Όταν πεθάνω θάφτε με
σε μια γωνιά μονάχο
και δίπλα το μπουζούκι μου
παρηγοριά μου να `χω.
Κανείς δε θέλω για να ρθει
καντήλι να μ’ ανάψει
ούτε κι αυτή που αγαπώ
για μένανε να κλάψει.
Βάλ’ τε μου δυο κανναβουριές
τον ίσκιο τους να ρίχνουν
κι όταν φυσάει ο άνεμος
γλυκά να με δροσίζουν.
Βάλ’ τε μου δυο κανναβουριές
να κάνουν κανναβούρια
για να `ρχονται οι φίλοι μας κι οι γκόμενες
να γίνονται μαστούρια.
Dieser text wurde 355 mal gelesen.