Τους ξέρω τους ψηλούς τους τόνους,
τα αδιέξοδα, τους μονοδρόμους,
ξερω καλά τι γίνεται
η ελπίδα όταν σβήνεται.
Τίποτα δε μου περισσεύει,
φτωχή η καρδιά μου και μαζεύει
εικόνες κι αποκόμματα,
λάθη κι αποτυπώματα.
Στους δρόμους με τις χίλιες ευκαιρίες,
τις τόσες κι άλλες τόσες απορίες
οπου απ’ το τέλος βγαίνει αρχή,
όποιος με θέλει θα με βρει.
Δικό μου έχω κάνει νόμο,
να είμαι εκεί, να βάζω ώμο,
να λέω πως τα κράτησα
τα πράγματα που αγάπησα.
Τίποτα δε μου περισσεύει....
Σ’ αυτούς τους δρόμους με τις χίλιες ευκαιρίες
τις χίλιες τόσες κι άλλες τόσες απορίες
Εκεί που όλοι αλλάζουνε
κι από το τέλος βγαίνει αρχή,
όποιος με θέλει θα με βρει,
άμα με θέλει θα με βρει.
Όπου απ’ το τέλος βγαίνει αρχή,
όποιος με θέλει θα με βρει.