Λες και η μόνη μου η σκέψη
να' μαι καλά να ζω σωστά
λες και η ανάσα θα επιστρέψει
θα' μαι καλά αν ζω μ' αρκετά
κι αν βουλιάξω στο βυθό
για όσα κρύβω μυστικό
την πέτρα που' χω στο λαιμό
θα βρω και θα τη λύσω
Δες όσο περνάνε οι χρόνοι
ζουν στα μέσα μου παιδιά
λες που μεγαλώνω μόνη
της εποχής τα ορφανά
Δες πόσο περνάνε οι μέρες
ζουν στα μέσα μου παιδιά
δες που των γονιών μου οι βέρες
λιώσαν και γίναν λεφτά
Λες και η μόνη μου η λέξη
να μ' αγαπά να' ναι κοντά
λες και η ελπίδα θα επιστρέψει
θα' μαι καλά αν ζούμε αγκαλιά
και αν τσακίσω ένα φτερό
θα έχω το άλλο για γερό
την πέτρα που' χω στο λαιμό
θα βρω και θα φιλήσω
Δες πόσο περνάνε οι χρόνοι
ζουν στα μέσα μου παιδιά
δες ξαναγεννιέμαι μόνη
απ' του ουρανού τα σκαλιά
Δες πόσο περνάνε οι μέρες
ζουν στα μέσα μου παιδιά
δες που των γονιών μου οι βέρες