Αν μπορούσε κανείς τη δικιά μου ζωή σε μια λέξη να πει
τότε τόσο απλά το δικό σου όνομα θα μπορούσε να πει
Κοντά σου εγώ φτερά φορώ
στα σύννεφα πετώ ξανά
Μα όταν λείπεις γίνομαι έτσι απλά
δρόμος που δε βγάζει πουθενά
μια ιδέα που έμεινε μισή
στίχος που του λείπει η μουσική
Κοντά σου εγώ φτερά φορώ
στα σύννεφα πετώ ξανά
Αν μπορούσε κανείς τη ψυχή μου να δει
τότε θα’βλεπε πως μοιάζει η μέρα κουτί
που χωράς μόνο εσύ και γεμίζει εντελώς
Κοντά σου εγώ φτερά φορώ
στα σύννεφα πετώ ξανά
Μα όταν λείπεις γίνομαι έτσι απλά
δρόμος που δε βγάζει πουθενά
μια ιδέα που έμεινε μισή
στίχος που του λείπει η μουσική