Ben bir madencinin kömür karasıyım
Sobasının kömürüne yetmeyen parasıyım
Ben gönüllerin kapanmayan yarasıyım
Ben yavan yenilen bütün ekmeklerin arasıyım
Ellerim yumruk oldu aynamın yakasında
Bütün hayallerim bir sarhoş şoför makasında
Hayatım içicinin değil direk içkinin kafasında
Şu insanoğluna bak sen parayla şeref takasında!
Ben kendini kandıranların en büyük riyasıyım
Gerçekleşmeyecek bütün hayallerin rüyasıyım
Ben umutlu yarınlara maddiyatın vetosuyum
Ben insanın egosu ölü bebeklerin legosuyum
Ben dün ki üzüntünün bugüne halasıyım
Ağızda ki keşkelerin alasıyım
Bütün saçmalıkların manasıyım
Ben doksan dokuz depreminin en acı narasıyım
Ben gönül körlerinin gözleriyim
Malla mülkle tutuşan şu dünyanın közleriyim
Ben şehit annesinin oğluna olan özlemiyim
Babamın ağlayarak ettiği duaların sözleriyim
Ben insanlığım ölmemenin bedeliyim
Aynı zamanda bütün ölümlerin nedeniyim
Param kadar medeniyim fakirlerin kederiyim
Annemin hastayken sattığı küpelerin ederiyim
Ben bir sofrada ki son ekmeğin yarımı
Ben bir yoksulun geçim derdinde ki yarınım
Ben bir bebeğin annesine attığı ilk adımım
Ben ölen bir bebeğim kimse koymamıştı adımı
Ben sanmayım hayallerine eriştiğinim
Ben toplumum tezatıyım değiştiğinin
Ben kendi hayatıma korku denen macerayım
Ben kendi hayatımla kendime maverayım
Ben küçük bir çocuğum tasolarımı saymadığım
Ben bir avuç suyum yoksul çorbasına kaynadığım
Ben ağır yüklü karıncayım yolumdan caymadığım
Bir yıldızım gerçekleşmeyecek dileklere kaymadığım
Bırakında sendeliyim ben kendi yolumun engeliyim
Yinede dengedeyim kendi amacımın çengeliyim
Ben öbür dünya meleklerin her metiyim
Ben insanım modern insanlığınızın servetiyim
Daha fazla gidemem inan her yer tuzak mayın
Madem açtın yarayı hayat eksik etme tuz atmayı
Ölüme şuan kadar yakın dün kadar uzaktayım
Ben sonu kavga olan mahalle maçlarına uzatmayım
Dilek tutuyorum yıldızlar unutuyor kaymayı
Dileğim bu şarkı sakın kimseye yaymayın
Ben okuyamayan bir çocuğun öğrenmesiyim saymayı
Ben aynı çocuğun bayram kıyafetine aynayım
İnsanoğlunun insanlık kotasıyım
Dağ kadar hayallerin nohut kadar potasıyım
Ben bütün ölümlerin rotasıyım
Ve girdiğim bu beatin en önemli notasıyım
Nefsimle savaştayım fakat neden yok surum
Ben borçlar için ayrılan paralarıyım bir yoksulun
İyi yönünü aradığın bardağına doluyum
Ve çocukluk çizgi filminin en acı sonuyum ( ben )
Ben sürekli aklımı kaçırdığımı düşünenler ( ben )
Ben iki dakka düşünmekten üşenenler ( ben )
Ben büyümeye çalıştıkça küçülenler ( ben )
Ben aklını cüzdanına düşürenler ( ben )
Ben bir deste para insanlığa tasmayım
Ben bir savaş çocuğunun gözünde ki yastayım
Ben ölümü bekleyenin doğum günü pastasıyım
Ben acil kapısının sigara içen hastasıyım
Her hecede bir şüphe çıkıyor bu sesimden
Ve neden önümde ki böceğe dahi bazen pesim ben
Kalkıp medet umuyorum gerçi ne beklenir
Sadece karnı duyunca şükreden bu nesilden
Ben iddiası dostluk olan halı saha maçlarıyım
Ben Afrika'nın tokları Amerika'nın açlarıyım
Ben cüzdan değil gönül krallarının taçlarıyım
Ben annemin vicdanı babamın dökülen saçlarıyım
Ördüğüm bu hayallerim gün geçtikçe kördüğüm
Ve hiç bir şey gerçek değilken neresi engel körlüğün
Sinirimle her gün ayrı sövdüğüm bu dünya
Bir televizyon huzuru yarım pikselde gördüğüm
Şimdi adımlarımda korku dahilindeyim
Üzüntüm ezelden ebedi huzur dahimi değil
Ben bu sistemin medyası ve bozuk dengesiyim
Ben cebi boş olanın zengin gönül çengesiyim
İlk heveslerim çocukluğuma özüm müydü?
Son nefeslerim hatalarıma çözüm müydü?
Yada dünlerim aylarımdan öcüm müydü?
Yoksa yarınlarım yıllarımdan göçüm müydü?
Yarınlarıma engel oldu takıldığım ilk direk
Göz yaşı döker insan dedikleriniz timsah gibi
Benim ne olduğum önemli değil siktir et
İnsan gibi var oldum ölmek istiyorum insan gibi