Een soldaat was aan 't front
Aan z'n hoofd werd hij verwond
En hij schreeuwt: "Aalmoezenier
Sta me bij, want ik blijf hier"
En hij vraagt, huilend van pijn
"Zal er nooit vrede meer zijn
Schrijf m'n vrouw waar ik nu lig
Voor m'n land deed ik m'n plicht
'k Ben zo bang, ik ben geen held
't Is alleen 't leven dat telt
'k Ben zo jong, 'k heb niets misdaan
O, waarom moet ik al gaan"
Zachtjes sprak de aalmoezenier
"Onze vriend is ook niet meer hier
weer 'n weduwe en wees
weer een mens kanonnenvlees"
En z'n vriend speelde trompet
Een saluut als een gebed
Kameraad, ik speel dit voor jou
Voor je kind en voor je vrouw