uzaktaki dostlara bir mektuptur yazdığım
düşmanların hepsine kuyuları kazdığım
içimdeki nefret hiç bitmedi bitti sandığın
sabrımla oynayanlar cehennemde yansın
98 emir geldi kalkın ayağa , paslı sandığın kılıç keskin meclisi ala teklifim çekil ve teslim ol kafanız kopmasın
arkanızdan ağlayan olmaz tabuta konmayın
yetişemediniz ekibinizi kaplayan bi panik var
işte burda kanıt siz nefretten doğmuş çocuklar
puştun oğluna peşkeş çeken yeni sesli gruplar
yok olup gidenler çok kaçıncı şokki bunlar
ne akıttığımız kan nede tellerimiz kurumadı
nefret konusuyo koçum daha da köpek ulumasın
Allah'ın şaşınca Allah'a sarılmış kolpasın
senin dans ettiğin yerse bizim mayın tarlası
meydanı boş sanma kalleş bizler hep burdayız
anahtar ol nasip Halil İbrahimin sofrası
yer altında yaşamak hepinize çok koydu
nefretten öncesi bide nefretten sonrası.