Verse1:
Hikayem bittiyse artık kendi yoluna bak
Adımı karaladım bugün duvardaki tablolara
Hayatım anlatarak bitmez çünkü epey uzun
Benim için bir şey mi yapmak istiyorsun ? Sadece sus
Ruhsal bozukluklarıma bir tedavi yoktu
İnanki, görmediklerim gördüklerimden çoktu
Yaşamadığın bir hayatı taşımak bir hayli zordur
Eğer, ne dediğimi anlamak istiyorsan empatiyi kur
Elimde tozlu raflardan çıkmış bir roman
İçiçe girip hikayeleşmiş öykülerden oluşan
Kafamda çözümlenmeyi bekleyen soru işaretleri
Parçalarımın derinliklerinde aşkı işledim
Direncin kalmadığında göğüs geremezsin zorluğa
Depresifsen düşersin umutsuz bir boşluğa
Ölümle ilgili yazılan şarkılar hiç son bulmayacak
Yalnızlık, beni karanlığımla başbaşa bırak
Nakarat:x2
Duvarda patlar yumruklar nefretimin karşılığı
Çevremdeki bir çoğunun düşünceleri hastalıklı
Yıllarımı geri ver zaman, yaşlanmak istemiyorum
Öldü içimdeki o çocuk bugün gidip defnediyorum
Verse2:
Ağustos beş yıl seksensekiz doğardı Volkan
Düşünki tertemiz hiç günahı olmayan
Tabi, yıllar geçtikçe günah defterleri dolar
Ölüme yaklaşınca usul usul hayatla bağ kopar
Eğer savaşacak bir şeyin kalmadıysa topla valizi
Camlarda pus var, duvarlarda kan izi
Hayallerimi bana bırak ve git nefret sevgiden çok
Şu aralar kendimi bulduğum hiçbir yer yok
Şarkılar beni anlatır ve bende onları
Çoğu doğru görünen şey benim için mantıksız
Sadece konuşup, dinlemeyi bilmiyorsan haksızsın
Bugün yanında olan yarın yok bir bakmışsın
Paranoyaların önüne dizilen onca sorunum varken
Nefes alabilecek vakti bile bulduğum söylenemez
Çevremde normal olan kaç insan var ? Parmakla sayılır
Cinnetim, çatışmaların odak noktasıydı
Nakarat:x2
Duvarda patlar yumruklar nefretimin karşılığı
Çevremdeki bir çoğunun düşünceleri hastalıklı
Yıllarımı geri ver zaman, yaşlanmak istemiyorum
Öldü içimdeki o çocuk bugün gidip defnediyorum