Kınacılar çay başına dizildi
Yeşil kınam altın tasda ezildi
Kınayı görünce benzim bozuldu
Ağla anam ağlamanın günüdür
Ocağımızın taşı kara
Yüreğimin başı yara
Sabahleyin kalk da anam
Kızım diye yerim ara
Al kekliğim seke seke
Boğazında gümüş halka
Ben evimden ayrılmazken
Ayırdılar çeke çeke
Evimizin önü marul
Sular akar harıl harıl
Nolur anam gel bir daha
Kızım diye bana sarıl
Dieser text wurde 484 mal gelesen.