Ik kan het niet helpen, maar toch krijg ik slaap
Van wat al die raadsleden zeggen
Van 't geen zij, in Rade voor dit of voor dat
Als ei in hun broedkamer leggen;
Zij praten zo slordig, zo lang en zo zwaar
Hun woord krijgt geen glans en geen glorie
Toch wordt het gedrukt bij de Landsdrukkerij
Vraag niet wat het kost! Als historie!
Het IS al een baantje, het WORDT haast een vak
Om van een papiertje te praten
En, vrij naar het lied van het glas en de plas
Om plasjes maar plasjes te laten
Zij doen wel kwaadaardig, zo voor het publiek
En eisen en honen en dreigen
Maar trachten intussen, ook DAT is een vak
Al dreigend wat opslag te krijgen
Critiek is critiek, ook al snijdt ze geen hout
En praten is eenmaal hun baantje
Maar buiten de spreekstoel wordt ieder weer mens
En pikt ook als mens weer z'n graantje;
Het is maar een spel, ook al heet het dan vak
Dat op de Toneel-Sof gaat lijken;
Je speelt binnensmonds met je hand in je zak
Een rol, waar geen kip naar komt kijken
Zij spelen hun rollen als regel te zwaar
En kunnen de point' niet lanceren
Omdat zij, de Volksraad bezit geen souffleur
Zoo slecht uit hun hoofd kunnen leren;
Zij doen wel hun best, net als op het toneel
Maar 't kaf overgroeit weer het koren:
De mens wordt als Raadslid, net als een acteur
Benoemd noch gemaakt, maar GEBOREN