Το ξυπνητήρι το πρωί στο κομοδίνο
σειρήνα στης ζωής τα σκηνικά
ξυπνάει πάντα μέσα μου τον θεατρίνο
στο ρόλο ενός σχολαστικού χαρτογιακά
Στου χρόνου τη στενή αγκαλιά
σαν ναυαγός τρομάζω.
Κομμάτιασα την Κυριακή,
στους φίλους τη μοιράζω.
Σαν ακροβάτης ζω στου χρόνου τη λεπίδα
σφραγίδα σε χαρτιά το παρελθόν.
Ο θεατρίνος μου κρατά την αλυσίδα
και στο κομπιούτερ ζωγραφίζω το παρόν.
Dieser text wurde 160 mal gelesen.