Αίνιγμα είσαι και θα μένεις
ένα γιατί της Ειμαρνένης
χωρίς διότι.
Είναι για σένα ξένοι οι τόποι
άδειες σελίδες οι ανθρώποι
όπου πηγαίνεις.
Πώς θα λύσεις το γρίφο
της δικής σου πληγής
σε ξανάστησε στον τοίχο
η κατάρα της φυγής.
Η παλιά σου η λαχτάρα
έχει γίνει πια βραχνάς
μα εσύ μοναχά ξεχνάς.
Αίνιγμα είμαι και θα μένω
όσο στον τόπο σου δεν μπαίνω
το θλιβερό.
Εγώ θα μένω πάντα εδώ
να πολεμάω τον καιρό,
να παρεμβαίνω.