Δεν ξέρω απόψε πώς τα λόγια μου ν’ αρχίσω
Μέσα μου σβήνω τα τσιγάρα που ανάβω
Αν προτιμάς, για μια φορά θα σ’ αγαπήσω
Και τη στιγμή που λέμε αντίο θα πεθάνω
Αν όμως θέλεις την αλήθεια σου ν’ αγγίξω
Για ότι έφυγε νωρίς χωρίς να ζήσει
Πρέπει το αίμα από τις φλέβες μου ν’ αφήσω
Βαθιά στο κόκκινο τους φόβους σου να πνίξει
Τους ουρανούς δεν τους γκρεμίζουν οι βροχές
Τρομάζουν μόνο την αδύναμη καρδιά τους
Ζήσε κι εσύ όσα δεν έζησες στο χθες
Τα χρόνια σέρνουν τη ζωή στο πέρασμά τους
Βλέπω τα ζάρια της ζωής σου να ζυγίζεις
Κρεμιέται απόψε ο ουρανός απ’ το ταβάνι
Είναι ο πόνος αδελφός και τον ξορκίζεις
Κάποτε είπες πως το σήμερα σου φτάνει