Η μονάξια μεγάλη
κι εγώ μια σπιθαμή
Σου ζήτησα μια αιτία
που να `χει λογική
Και μου `πες δυστυχώς, δεν είμαι κανενός
Και μου `πες δυστυχώς, δεν είμαι κανενός
Έτσι έχεις μάθει, έτσι έχεις μάθει
Να γκρεμίζεις κόσμους με φωτιές και λάθη
Έτσι έχεις μάθει, έτσι έχεις μάθει
Ότι ακουμπάς ματώνει απ’ αγάπη, ματώνει απ’ αγάπη
Στο πάτωμα μπουκάλια
Η νύχτα φυλακή
Αντρίκια παρακάλια
Σπασμένα εδώ κι εκεί
Εσύ σε άλλη αγκαλιά κι εγώ στο πουθενά
Εσύ σε άλλη αγκαλιά κι εγώ στο πουθενά
Έτσι έχεις μάθει, έτσι έχεις μάθει
Να γκρεμίζεις κόσμους με φωτιές και λάθη
Έτσι έχεις μάθει, έτσι έχεις μάθει
Ότι ακουμπάς ματώνει απ’ αγάπη, ματώνει απ’ αγάπη