Αχ!
Μες στο κρασί μου ξεχνώ
τον καημό που μου δίνεις όταν λες
πως για μένα δεν πονάς,
αχ, γιατί δε μ’ αγαπάς.
Αχ!
Μη με τυραννάς
πες μου πια πως μ’ αγαπάς,
δε λυπάσαι, δεν πονάς.
Εγώ για σένα πονώ
και γι’ αυτό θέλω πάλι να σε δω
δυο λογάκια να μου πεις,
αχ, γιατί να μ’ αρνηθείς.
Με τ’ όνομά σου ξαγρυπνώ
και ζητώ, ψεύτικιά μου ζωγραφιά
τα ματάκια σου τα δυο
στ’ όνειρό μου να τα δω.
Dieser text wurde 821 mal gelesen.