Φτώχεια που με κουρέλιασες, με νύχια ματωμένα,
μεσ’ στα πολλά σου θύματα γράψε κι ακόμα ένα.
Φτώχεια κι αν έχεις θύματα, κρύβεις ψυχές μ’αισθήματα.
Φτωχολογιά στον πόνο σου ποτέ σου δε δειλιάζεις
και τα κουρέλια που φοράς, με γέλιο τα σκεπάζεις.
Φτώχεια κι αν έχεις θύματα, κρύβεις ψυχές μ’αισθήματα.
Μέσα στης φτώχειας το μπαξέ είμαι κι εγώ λουλούδι,
που θρέφομαι με δάκρυα και με πικρό τραγούδι.
Φτώχεια κι αν έχεις θύματα, κρύβεις ψυχές μ’αισθήματα.
Dieser text wurde 364 mal gelesen.