Bir kerem misali aslıhan deyi
Düştü ateşlere yandı bu gönül
Emrahın emsali selvihan değil
Sadık yarmış gibi sandı bu gönül
Dolanıp yoruldu gurbet elleri
Mekan tuttu ıssız ıssız belleri
Mecnun gibi gezdi uçsuz çölleri
Gene leylasına döndü bu gönül
Şirinsin ferhata dağlar deldiren
Yusufu zelhaya köle bildiren
Bir gün ağlatıp da bir gün güldüren
Şirin dillerine kandı bu gönül
İçti aşır aşkın şarabın içti
Düştü sevdalara serinden geçti