1.verse:
Işıklar sönük ve masamda kadehlerce umut var
Gözlerine bakınca soyutlaşır,somut olan tüm varlıklar
Damlıyo şimdi bardağımdan biriken bu mutluluklar
Çünkü özlemin doldu taştı,şu içimdeki aşk koyundan
Önümde boş bir defter duygularım dans ediyor sayfalarda
Yeniden doğuyorsun kurduğum bu ütopyada satırlarla
Uyandığımda yine bi not,aynaya bak ve gülümse
Söylesene nasıl kadın,uzaklığın manşetken şehrime?
Mutluluktan bir yudum içsem sana ulaşır mı ayaklarım?
Yüzüme her zaman indi anlam veremediğim çaresizlik tokadı
Alfabemdeyse adından başka harfim artık kalmamış
Bu tahtın yerini mutluluğumdan başkasıysa almasın
Kalmasın odamda gölgen haricinde oluşan objeler
Her saat başında yelkovan akrebine iç çeker
Engelleri yıkıp attığım gün bitecek bu kıyamet
Yoksa azrail başımda kalır verdiğim her nöbette
Nakaratx2:
Sezer aklım mantığım artık boşlukları kapamayı
Beş vakti senle doldurmak mutluluğun nirvanası
Kalbi sevinçle yaralayan keskin bi manasın
Kalemimse senden başka bi aşka soyunmadı
2.verse:
Yeniliğe tokum,yenilgiye ise razı değil kalbim
Seni görünce gözlerimin büründüğü kılık sabiydi.
İstemem yalnızlık donatsın son nefesimde kabrimi
Yer yüzünde hiçbi varlık almamalı o minik kalbini
Mutluluklar uykuya daldığında başlar şehrin sükunet anı
Ve gece çöktüğünde karabasanlara ikramdır her anı
Bunlar özleminin yosun tutan birer derin tramvası
En son seni gördüğümde kaza geçirdi yalnızlığın tramvayı
Sabaha karşı dört buçuk,sigaram küle büründü
Ciğerlerimin dört bi yanına nefesin durmadan bölünür
Karşımda yoksan ayaklarım,karaborsaya kördüğüm
Bileti sende saklı cennetin,gecikirsem ölürüm
Evimdeyim,elimde bir kalem ellerindeyse yorganın
Derdin ya bana ağlayarak ona sımsıkı sarılıp yatarım
Ve sonrasında beni hissetmek için rüyalara karışırdın
Bense sana yakın olmak için her gece mürekkebe dalaştım
Nakaratx4:
Sezer aklım mantığım artık boşlukları kapamayı
Beş vakti senle doldurmak mutluluğun nirvanası
Kalbi sevinçle yaralayan keskin bi manasın
Kalemimse senden başka bi aşka soyunmadı