Umarły dla świata spoglądam bez żalu
Na wciąż tę samą niewidoczną twarz
Skrywany za lękiem przed utratą siebie
Zabijam w sobie własną nieobecność
Widmo nadziei powraca
By ujrzeć znów nieznane wspomnienia
W rozpaczliwym trwaniu emanacja smutku
Myśli tłumione do granic
Wzniesiony ponad nędzę istnienia
W śmierci znajduję ukojenie
Przenikliwy chłód, milczenie ponad siły
Nieskończony rytuał ukojenia
Ziemia - ziemia mym rajem
Ziemia - moim przeznaczeniem
Ziemia - wchłonie moją duszę
Ziemia - przyjmie moje ciało
Spije moją krew
Umarły dla świata spoglądam bez żalu
na wciąż tę samą niewidoczną twarz
Skrywany za lękiem przed utratą siebie
Zabijam w sobie własną nieobecność
Wzniesiony ponad nędzę istnienia
W cierpieniu i śmierci znajduję ukojenie
Przenikliwy chłód, milczenie ponad siły
Nieskończony rytuał ukojenia
Ziemia - ziemia mym rajem
Ziemia - moim przeznaczeniem
Ziemia - wchłonie moją duszę
Ziemia - przyjmie moje ciało
Spije moją krew
Dieser text wurde 311 mal gelesen.