Με τ’ αμίλητο μαράζι και το δάκρυ το βουβό
κάτι μέσα μου με σφάζει με μαχαίρι ακριβό,
με τη νύχτα να με σέρνει σε σκοτάδια και στενά,
τον αέρα να με παίρνει στο δικό σου πουθενά.
Θα `ρθω κοντά σου μια στιγμή
με της καρδιάς τη λαύρα
και θα φοράω στο κορμί
πέντε φορές τα μαύρα.
Με το σώμα κουρασμένο απ’ το βάρος της ψυχής
κι ένα βλέμμα λυπημένο σαν τοπίο της βροχής,
με του έρωτα τα βέλη καρφωμένα στην καρδιά,
με το βήμα μου κουρέλι θα `ρθω πάλι μια βραδιά.
Θα `ρθω κοντά σου μια στιγμή
με της καρδιάς τη λαύρα
και θα φοράω στο κορμί
πέντε φορές τα μαύρα.