Σαν το καράβι που άραξε
στο πόρτο των ματιών σου
και στα πλοκάμια σκάλωσε
των σκοτεινών βυθών σου.
Σαν πυρκαγιά που άναψε
μια σπίθα μεθυσμένη
στο ηλεκτρικό σου φίλημα
ψυχή μου εξορισμένη.
Έτσι σαλπάρισα βαθιά
έχοντας λάθος στίγμα
με τρύπιο το αμπάρι μου
μπαταρισμένα πρύμνα.
Στις μαύρες ξέρες χάνομαι
του αλλόκοτου βυθού
με τρύπιο το κεφάλι μου
να μπάζει από παντού.
Έτσι σαλπάρισα βαθιά
έχοντας λάθος στίγμα
με τρύπιο το αμπάρι μου
μπαταρισμένα πρύμνα.
Dieser text wurde 307 mal gelesen.