Νύχτωσε νωρίς
Μα δεν μπορώ να κοιμηθώ
Είμαι δίχως οξυγόνο
Κάτω στο βυθό
Δεν υπάρχει λόγος
Που ν’ αξίζει για να ζω…
τρελαίνομαι.
Μες στης αϋπνίας πάλι
Τα θολά κενά
Κρέμομαι ξανά
Χωρίς σχοινί τα πρωινά
Σέρνει άτσαλα το σώμα
την ψυχή μου και γερνά
και χάνομαι…
Μια μέρα μακριά είναι το αύριο
Το τώρα σκοτεινό, βαρύ και άγριο
Κι αν μοιάζει η ζωή μου με ναυάγιο
Μια μέρα μακριά είναι το αύριο…
Ένα πρωινό
Πικρό, καμένο σαν χαρτί
Ήρθαν να με βρουν
Τα «πώς;» και τα «γιατί;»
Βρήκαν το κορμί μου
Μόνο κι άδειο από ψυχή
Και μπήκανε…
Ένα πρωινό
Πικρό, στου κόσμου τη ρωγμή
Ήρθαν να με βρουν
Τα «όχι» και τα «μη»
Βρήκαν τη ζωή μου
Σε αδύναμη στιγμή
Και μ’ αφορίσανε.
Dieser text wurde 284 mal gelesen.