Μη μου πληγώνεις τα φτερά αφού μαζί πετάμε,
όταν με κάνεις και πονώ τότε και οι δυο πονάμε.
Έχουμε ίδια κύτταρα και είναι αμαρτία
να χάνετε η αγάπη μας έτσι χωρίς αιτία.
Ζωή απ’ τη ζωή μου εσύ κοίτα με μες τα μάτια
και πάψε να μου κάνεις πια μια καρδιά κομμάτια.
Ζωή απ’ τη ζωή μου εσύ ίσος και εγώ να φταίω,
μα είναι άδικο πολύ ψυχούλα μου να κλαίω
Είσαι φεγγάρι και ουρανός κι εγώ το φως του ήλιου,
μοιάζει το δάκρυ μου βροχή μες τις ακτές του Νείλου.
Το γέλιο σου με κυβερνά για σένα υπάρχω μόνο
και είναι άδικο πολύ να με γεμίζεις πόνο...