Τις νύχτες έκλεινα τα μάτια,
τα φώτα έσβηνα μη δεις
το πρόσωπό μου δυο κομμάτια,
λίγο πριν φύγεις και χαθείς.
Τις νύχτες έτρεμα για `σένα,
στις σκέψεις σου χανόμουνα,
μα εσύ δεν ήσουνα κοντά μου
όταν σε χρειαζόμουνα.
Και στο μυαλό μου, μπερδεμμένα,
τα λόγια σου τα κράτησα,
να `χω κι εγώ κάτι από `σένα,
εσένα που αγάπησα.
Εσένα που αγάπησα.
Τις νύχτες έκλεινα τα μάτια,
έψαχνα μήπως και σε βρω
μέσ’ στου μυαλού τα μονοπάτια,
μέσ’ στης ζωής μου το κενό.
Τις νύχτες, μέσ’ στη μοναξιά μου,
στα όνειρα κρυβόμουνα,
γιατί δεν ήσουνα κοντά μου
κι εγώ σε χρειαζόμουνα.
Και στο μυαλό μου, μπερδεμμένα,
τα λόγια σου τα κράτησα,
να `χω κι εγώ κάτι από `σένα,
εσένα που αγάπησα.
Εσένα που αγάπησα.
Και στο μυαλό μου, μπερδεμμένα,
τα λόγια σου τα κράτησα,
να `χω κι εγώ κάτι από `σένα,
εσένα που αγάπησα.
Εσένα που αγάπησα.