Ήρθες μες στη ζωή μου να με βασανίσεις,
την ηρεμία και την τάξη να γκρεμίσεις,
κι εκεί που νόμιζα πως δε θέλω κανένα
βρέθηκα ξαφνικά να έχω ανάγκη εσένα,
εσένα, αγάπη μου εσένα, εσένα.
Είσαι το έγκλημα που μοιάζει τέλειο
είσαι μια κόλαση που έχει ευαγγέλιο,
είσαι η μοναξιά στ’ άδειο κρεβάτι μου
είσαι ο παράδεισος, είσαι η αγάπη μου.
Πες μου που ήσουνα κρυμμένος τόσα χρόνια,
πες μου πως μ’ έκανες να σ’ αγαπώ αιώνια,
πες μου τι άλλο ακόμα μου επιφυλάσσεις
και για χατίρι μου ως που μπορείς να φτάσεις.
Είσαι το έγκλημα που μοιάζει τέλειο
είσαι μια κόλαση που έχει ευαγγέλιο,
είσαι η μοναξιά στ’ άδειο κρεβάτι μου
είσαι ο παράδεισος, είσαι η αγάπη μου. ( χ5 )