Έφυγες, άπονη, ζητώντας να πληγώσεις
την αφοσιωμένη, που σου δώθηκε, καρδιά,
γιατί, αχάριστη, να με προδώσεις
και να μου δώσεις τη μαχαιριά,
γιατί, αχάριστη, να με προδώσεις
και να μου δώσεις τη μαχαιριά.
Όμως, τώρα μόνος δε θα μείνω,
ούτε και το θύμα σου θα γίνω.
Μα θα `ρθει κάποτε η μέρα να πληρώσεις,
μόνη θα δέρνεσαι με την ψυχή βαρειά,
τι σφάλμα έκανες, τότε θα νιώσεις,
θα μετανιώσεις μα θα `ν’ αργά,
τι σφάλμα έκανες, τότε θα νιώσεις,
θα μετανιώσεις μα θα `ν’ αργά.
Όμως, τώρα μόνος δε θα μείνω,
ούτε και το θύμα σου θα γίνω.