Εγώ κι η μοναξιά
Μια νύχτα βροχερή ανταμωθήκαμε
Εγώ κι η μοναξιά
Σαν φίλοι καρδιακοί αγαπηθήκαμε.
Εγώ κι η μοναξιά
Το δάκρυ και τη θλίψη συνηθίσαμε
Εγώ κι η μοναξιά
Για πάντα την αγάπη φυλακίσαμε.
Και τώρα που συνήθισα
Παρέα με τον πόνο
Εσύ μπορούσες να ‘διωχνες
Τη μοναξιά μου μόνο.
Εσύ που ήσουν κάποτε
Μοναδική χαρά μου
Και έγινες παράπονο
Καημός μες στην καρδιά μου
Εγώ κι η μοναξιά
Τις νύχτες μοναχοί μας κουβεντιάζουμε
Εγώ κι η μοναξιά
Τα πλοία στα λιμάνια δεν κοιτάζουμε
Εγώ κι η μοναξιά
Τα τρένα στους σταθμούς δεν περιμένουμε
Εγώ κι η μοναξιά
Στους χτύπους της καρδιάς πια δεν πιστεύουμε.