Τεντωμένο σκοινί η αγάπη σου μοιάζει,
από κάτω κενό κι όμως δε με τρομάζει,
μα για πρώτη φορά νιώθω τόσο ωραία,
σαν τρελή εκδρομή που ίσως να `ναι μοιραία.
Κι ακροβατώ στο δικό σου κενό,
στο δικό σου κενό με τα μάτια δεμένα,
κι ακροβατώ και δεν έχω μυαλό,
και δεν έχω μυαλό παρά μόνο για σένα.
Τεντωμένο σκοινί κι η ζωή μου μαζί σου,
όμως κάποια φωνή μου φωνάζει "κρατήσου",
κι αν ο τόπος αυτός επικίνδυνος μοιάζει,
θα ρισκάρω ξανά κι όπου βγει, δε με νοιάζει.
Κι ακροβατώ στο δικό σου κενό,
στο δικό σου κενό με τα μάτια δεμένα,
κι ακροβατώ και δεν έχω μυαλό,
και δεν έχω μυαλό παρά μόνο για σένα.