Αν ερχόντουσαν
Τα πάνω κάτω
Θα ήταν Μάρτιος
Το κορίτσι θα περίμενε στο σταθμό
Η πόρτα θ’ άνοιγε
Βλέποντας στον καθρέφτη
Τα κορμιά τους
Τα ρούχα τους διπλωμένα
Τις ανάσες τους στο κομοδίνο
Τη θάλασσα
Τη θάλασσα;
Γιατί δε βλέπει τη θάλασσα
το κορίτσι
άνοιγε πάντα λίγο
να μπει φως
να τη κι η θάλασσα
Νοέμβρη ή αλλιώς Μάρτη
Στα μαξιλάρια τους
Την είχαν αφήσει.